Ewa Szul-Skjoeldkrona: Co dobrego u Pani słychać? Zawodowo i życiowo?

Kayah: Pędzę, stale pędzę. Po dość domowym początku roku, teraz nadrabiam zawodowe zaległości. Przez ostatnie miesiące praktycznie codziennie jestem w innym mieście, choć staram się zawsze na noc wracać do siebie. Zdarzyło się tak, że w  poniedziałek byłam z zespołem w Wenecji, w piątek graliśmy w Edynburgu, a w środku tygodnia daliśmy jeszcze koncerty w Polsce. Tak więc wszyscy jesteśmy przemęczeni.

Prywatnie też mam zawieruchę, ale o takich przeżyciach wolę śpiewać niż mówić, więc pewnie wypowiem się na nowej płycie. 

Jakie ma Pani plany muzyczne na najbliższe miesiące? Czy planuje Pani nową płytę w najbliższym czasie? Przy okazji nadmienię, że bardzo podobał mi się singiel „Odnaleźć siebie” i teledysk do niego - mam ten utwór na mojej ulubionej  playliście.

Dziękuję :)

Tak, piszę teraz teksty na nową płytę i odbywam sporo spotkań w studiu, żeby krystalizować pomysły. Przez lata nazbierało mi się ich całkiem sporo w głowie i są bardzo różnorodne. Póki co koncertuję jednak jak szalona, więc aktualnie mam małą  przerwę w działaniach studyjnych.

O jaką piosenkę najczęściej proszą fani podczas koncertów? Czy jest taki utwór, którego Pani nie lubi śpiewać, a fani chcą go słuchać?

Oczywiście! „Prawy do lewego” jest najczęstszą prośbą i od kilku lat już najrzadziej spełnianą. Mam przecież całą masę innych przebojów, choćby takich jak najnowsze „Ramię w ramię”, „Królestwo Kobiet” czy „Po co”, i fani to doceniają. Wiem  jednak, że każdy artysta ma swojego Hansa Klossa - grający tę postać Stanisław Mikulski był przecież wybitnym aktorem o wielkim talencie, a w oczach wielu osób ta rola zdefiniowała go na lata.

Ja nie chcę być i nie jestem artystką jednej piosenki. I zupełnie szczerze wyznam, że czasem opadają mi ręce, gdy zgłasza się do mnie ta czy inna telewizja i prosi mnie o wykonanie tych samych piosenek. Jest mi zwyczajnie żal wartościowych  utworów o głębokiej treści, które są pomijane tylko dlatego, że nie były aż tak wielkimi przebojami.

Na szczęście fani - do których się zaliczam - kochają Panią za wiele, wiele utworów. Ja bardzo lubię nagraną w latach 90. „Supermenkę”, w której przez jeden dzień chciałaby Pani być mężczyzną. Gdyby dziś mogła Pani wybrać jedną supermoc, co by to było i dlaczego?

Chciałabym umieć leczyć ludzi. Czuję się taka bezsilna wobec trudnego losu wielu. Mogłabym też leczyć z nienawiści, zazdrości, złorzeczenia, złości?

W swoim dorobku ma Pani liczne muzyczne współprace. Od czego zależy, czy wejdzie Pani w dany projekt?

Muszę czuć, że dany utwór jest mi bliski, zarówno w warstwie tekstowej, jak i muzycznej. Muszę też czuć chemię z partnerką lub partnerem do duetu. Bez tego ani rusz. 

Pani koncerty są bardzo energetyczne - publiczność żywiołowo reaguje na  Panią i na zespół. Co takiego ma w sobie Kayah, że podrywa ludzi z krzesełek?

Staram się dawać ludziom i radość, i refleksję. Prowadzę koncert tak, by przemycać także rzeczy istotne, jak miłość, życzliwość, pokój czy patriotyzm. Lubię, gdy ludzie na moich koncertach świetnie się bawią, a jednocześnie po wyjściu mogą  jeszcze trochę pomyśleć o tym, co usłyszeli i zobaczyli.

Jesteśmy czasopismem, którego motywem przewodnim są Tatry i Podhale, dlatego teraz na chwilę porzucę pytania o muzykę i zapytam: czy lubi Pani Podhale? Czy często bywa Pani w Tatrach?

Kocham Tatry! Żadne inne góry nie robią mojemu sercu tego, co robią mi przepiękne Tatry. Dlatego z miłości do regionu, kultury, folkloru i ludzi kupiłam dom na Podhalu, który jest moim oczkiem w głowie. Kocham w nim być i z przykrością  stwierdzam, że goszczę tam zbyt rzadko. Tym bardziej że chodzenie po dolinkach, pośród dzikiej przyrody i cudownych zwierząt, wpływa na mnie kojąco.

Którą porę roku w Tatrach lubi Pani najbardziej?

Jesień. Wszędzie jesień. Wtedy się urodziłam i już taka ze mnie melancholijna, listopadowa dziewczyna.

Wspomniała Pani, że lubi chodzić po dolinach. Czy ma Pani ulubione miejsca w Tatrach?

O tak, kocham dolinki. Najczęściej można mnie spotkać w Strążyskiej albo Chochołowskiej, gdzie najpierw pędzę na rowerze, a potem jem zupkę serwatkową u Zięby.

Skoro zahaczyłyśmy o temat kuchni, proszę nam zdradzić, czy lubi Pani podhalańską kuchnię i czy ma Pani swój ulubiony podhalański smak.

No właśnie ta zupka jest moją ulubioną podhalańską potrawą. Poza tym kocham żętycę do tego stopnia, że kiedyś śniło mi się, że tak mam na nazwisko. (śmiech) 

Jaka jest Kayah na co dzień, kiedy zdejmie swoje sceniczne maski? Co Pani lubi robić? Jak się Pani relaksuje?